“ผมสร้างที่นี่เพราะรักที่ดินผืนนี้ และมันเป็นภาพฝันของผม” ประโยคง่ายๆ จากผู้ชายที่ชื่อ จิว-ปิยะศักดิ์ พิเชษฐนาวิน มันง่ายจนเราคิดว่า เฌอปา แจ้ซ้อน รีสอร์ทรถบ้านในลำปาง น่าจะเป็นดินแดนที่สวรรค์เสกให้ผุดขึ้นมา ไม่น่าจะใช่จากมือมนุษย์ เหมือนเมืองในนิทาน เมืองในหุบเขา เมืองที่อยากเข้าไปเล่นซ่อนหากับเพื่อนตอนเด็กๆ แล้วจิวก็บอกต่อว่า “มีปาฎิหาริย์เกิดขึ้นที่นี่แบบเกิดแล้วเกิดอีก ผมว่าคงเป็นพลังงานจากมิติไหนสักที่ ที่อยากให้ผมทำที่นี่ขึ้นมา”
จิวเคยเป็นเด็กวิศวะ จุฬาฯ เขาก็เหมือนเด็กวิศวะคนอื่นๆ ในรุ่นนั้น ยิ้มง่าย ตาหยี เนิร์ดๆ และมีแฟนแล้ว หนิงเป็นแฟนกับจิวมาตั้งแต่อายุ 16 ปี ทั้งสองเจอกันที่จุฬาฯ แล้วทั้งคู่ก็รักกันยาวกันมา 30 ปีจนมาถึงวันนี้ จิวและหนิงมีลูกชายชื่อน้องซิกม่า ที่อายุ 20 ปีแล้ว แปลว่าทั้งสองรักกัน แต่งงานกันตั้งแต่รุ่นๆ แล้วก็สร้างครอบครัวมาด้วยกัน
เขาเริ่มทุกอย่างในชีวิตเร็ว รวมทั้งตำแหน่งงาน เงินเดือน จิวทำงานหนักตั้งแต่เรียนจบ แล้วพออายุ 33 เขาก็ลาออกจากงานประจำอันมั่นคงด้วยเงินเดือนหลายแสนบาท จิวบอกว่า “ใครๆ ก็ว่าผมบ้าที่ลาออกด้วยเงินเดือนแบบนั้น ตอนนั้นตำแหน่งต่อไปของผมคือเอ็มดี แต่ผมว่ามันเป็นกับดักชีวิตนะ ไม่ออกได้ไง มันทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ไม่ได้”
จิวลาออกตอนที่ลูกของเขาอายุ 8 ขวบ แล้วหลังจากนั้น 3 ปี ก็เป็นดังที่เขาคาดไว้ ธุรกิจที่เขาสร้างก็ทำเงินให้เขามากกว่าเงินเดือนเดิมถึง 10 เท่า ถามจิวว่าแล้วตอนกำลังสร้างธุรกิจน่ะเครียดบ้างมั้ย? “ผมว่าอะไรๆ มันก็ดีทั้งนั้นแหละครับ” จิวเป็นสายมีอะไรมาก็แก้ไป และเขามีหนิงที่เป็นทัพหลังอันแข็งแกร่งอยู่อีกคน อย่างหนึ่งในความเป็นจิวเลยคือ เขาไม่มองว่าอะไรไม่ดี แต่จะมองว่าดีแล้วก็ทำ เขาคิดง่ายๆ แค่นั้น จิวเลยทำงานด้วยความสนุก ไม่มีความหนักใจใดๆ เจออะไรก็ปะทะ แล้วเขาก็ผ่านมาเป็นสิบปี จนมาปีนี้ที่ธุรกิจของเขามั่นคงมาก จิวมาเจอกับสถานการณ์โควิดเข้า สิ่งที่เขาทำกลับไม่ใช่ความกังวล หรือต้องพยายามตัดรายจ่าย แต่เขาเลือกที่จะใช้ชีวิตให้ง่ายขึ้นไปอีกต่างหาก
“ตอนที่ไปลำปางเรากะขึ้นไปอยู่ 4 วัน พอเจอข่าวโควิด ผมก็ให้ทุกคนอยู่นั่นไปเลยสองเดือน แล้วเป็นสองเดือนที่ไม่เครียดเรื่องโควิดเลยนะ ถ้ากลับกรุงเทพเราได้ทำงาน ก็จะหาเงินได้เยอะกว่าอยู่แล้ว แต่เพื่ออะไร ถ้าคุณดูแลครอบครัวที่รักไม่ได้”
เพื่อดูแลคนที่เขารัก การเลือกที่จะอยู่เฉยๆ ที่ลำปาง จินซื้อที่ดินผืนที่ที่แจ้ซ้อนไว้อยู่แล้ว เขาได้ที่นี้มาตอนไปเที่ยวแม่กำปอนที่เชียงใหม่ แล้วไหลมาเรื่อยๆ จนมาเจอเข้า พอมาอยู่ลำปางช่วงโควิด เขามาพร้อมรถบ้าน กิน นอนในรถกับครอบครัว จอดรถบนที่ดินของเขา ต่อน้ำ ต่อไฟจากชาวบ้านใกล้ๆ เขาอยู่แบบเรียบง่ายที่สุด ความง่ายนี่ล่ะทำให้เขาคิดต่อ และทำต่อ ทำไปเรื่อยๆ ภายในเวลาเพียงไม่ถึง 6 เดือน เฌอปา แจ้ซ้อน ภาพฝันเมืองในนิทานของเขาก็เสร็จเป็นรูปเป็นร่าง
“พอผมมีที่ดินนี้ ก็เลยลองขุดบ่อน้ำที่กว้างแค่ 4X4 เมตร ปรากฏว่าเป็นบ่อน้ำ ก็กลายเป็นอยู่ดีๆ เรามีน้ำอุ่นในที่ดิน แล้วมีวันหนึ่งผมลองจ้วงบ่อน้ำเพิ่มดู พอขุดได้สองจ้วงไปทางเหนือ ผมเจอลำธาร ผมก้มลงกราบเลย เรามีลำธารในที่ดินของเราด้วย ผมก็ขุดไปเรื่อยๆ ปรากฏว่าในที่ดินผืนนี้ผมมีทั้งลำธาร และน้ำตกสองแห่ง”
จิวเองที่เขาออกตัวว่าก่อนหน้านี้ว่ายน้ำไม่เป็นเลย แต่ปีสองปีที่ผ่านมาอยู่ดีๆ เขาก็อยากว่ายน้ำ เขาลงไปในน้ำแล้วท่าที่ช่วยให้ว่ายน้ำได้แบบไม่ต้องเรียน ก็คือท่ากบนี่ล่ะ “ผมว่ายกบอย่างบ้าคลั่งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ว่ายทุกวัน วันละ 5 กิโล ว่ายในแม่น้ำ ว่ายในทะเล” จิวมักจะโพสต์รูปเขาเดินทางไปในจังหวัดต่างๆ ในไทยช่วงโควิด แล้วก็เป็นภาพเขาลงไปว่ายน้ำ บ่อน้ำในที่ดินที่เฌอปาจึงมีความหมายสำหรับเขา
หรือจะเรียกได้ว่าจิวเพิ่งเจอความสดชื่นของน้ำ เขาคงต้องเชื่อมโยงอะไรกับน้ำ จนสายน้ำมาผุดอยู่ใกล้ๆ เขาได้น่ารักขนาดนี้ “ผมเคยไปเที่ยวกับหนิงที่โครเอเชีย แล้วขับผ่านเมืองที่ชื่อ Rastoke ภาพจำผมคือเมืองนี้เลย เป็นเมืองที่มีน้ำตก มีลำธาร มีบ้านเล็กๆ มีสะพาน เราเห็นว่าเมืองนี้สวยจัง มีล้ำธารทั้งเมืองเลย เคยคิดว่าถ้ามีที่ดิน อยากได้แบบมีน้ำไหลผ่านแบบนี้แหละ” จิวบอกว่าตอนทำเฌอปาเสร็จ เขามานั่งนึกๆ ดูว่าแรงบันดาลใจของเขามาจากไหนนะ ถึงเห็นภาพของเมืองนี้ขึ้นมา แล้วก็เป็นเมืองนี้ล่ะที่ดึงดูดฝันของจิวเอาไว้
“คือผมไม่เคยคิดจะสร้างบ้านพักตากอากาศเลย ปรากฏว่าสร้างเป็นรีสอร์ทเลย มันเกินความฝันไปเยอะ” และด้วยความรักรถบ้าน จิวเลยทำเฌอปาให้เป็นรีสอร์ทที่นอนในรถบ้าน ตอนนี้มี 15 คันที่นอนได้สบาย ห้องน้ำดีงาม อบอุ่น มีความเป็นโลกในรถบ้านที่ใครเห็นก็ต้องว่าน่ารัก น่าเข้าไปนอนเล่น
เฌอปา แจ้ซ้อนคือรีสอร์ทในนิทาน อยู่บนผืนดีที่มีลำธารไหลผ่าน มีน้ำตก มีนกยูงที่บินมาอยู่เอง พลังของธรรมชาติที่เฌอปารายล้อมตัวเราได้รุนแรงมาก มาแล้วดีท็อกซ์ทุกอย่างออกไปหมดตัว หมดใจ กลางคืนเฌอปายังมีดาวเต็มฟ้า เงียบ เย็นสบาย และยังมีความใส่ใจของเจ้าของรีสอร์ท เขาขอให้ไม่ย่างหมูกระทะนะ ควันจะทำให้รบกวนกันและกัน ขอให้อย่าเปิดเครื่องเสียง ขอให้รักษาพลังธรรมชาติกันเอาไว้นะ
อาหารของที่นี่จะเป็นเซ็ตๆ มีทั้งเซ็ตบาร์บีคิว เซ็ตแฟมิลี่ เซ็ตไวน์ และไม่มีอาหารรสจัด เพราะเขาไม่อยากให้ใครต้องปวดท้องแล้วไปโรงพยาบาล “โรงพยาบาลไปอีก 25 นาที ผมเลยป้องกันทุกอย่างไว้ก่อน” จิวเป็นเจ้าของรีสอร์ทที่คิดเป็นห่วงล่วงหน้าเอาไว้ แม้กระทั่งแก้วน้ำต่างๆ เขาก็ใช้พลาสติกหมด “ผมไม่อยากให้มีอะไรไปแตกในลำธาร เพราะที่นี่เด็กๆ มากันเยอะ เด็กขวบกว่าๆ ก็เดินในลำธารได้แล้ว”
วันนี้จิว หนิง และน้องซิกม่ามีชีวิตที่ตอบความเหนื่อย และความพยายามมาตลอด 30 ปีของพวกเขาแล้ว บ้านหลังเล็กๆ ในเฌอปาที่เขาเอาไว้พัก ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรมาก เขาอยู่กันแบบง่ายที่สุดมาแล้ว ตอนนี้เขามีธุรกิจที่กรุงเทพ วันว่างก็มาอยู่ที่เฌอปา เดินเล่น ดูแลแขกที่มาพัก จิวบอกว่า “เราต้องหาความสุขให้ตัวเอง หาเจอแล้วก็รักษาเอาไว้ และอะไรที่ไม่จำเป็นกับชีวิต ก็ปล่อยมันไป หรือถ้าเสียอะไรไปแล้ว ก็ให้กลับมาดูว่า จริงๆ เรามีความสุขได้อยู่นะ”
เขามองให้ทุกอย่างเป็นเรื่องดี เรื่องแย่ๆ เขารู้ แต่ก็ข้ามไป และเขาเลือกแต่ทำให้ตัวเองมีความสุขไว้ กับรักษาสิ่งที่เขาหวงแหนให้ดีที่สุด
เขาสร้างเฌอปา แจ้ซ้อน ให้คนมาเที่ยวความฝันของเขาแล้ว
มุมน่ารักในเฌอปา แจ้ซ้อน
สนใจติดต่อไปพักที่เฌอปา เข้าไปที่เพจของ เฌอปา แจ้ซ้อน หรือ ติดต่อผ่านไลน์ @sherpawow
