1. ซีรีส์ฉายมาพักใหญ่แล้ว และฉันก็รู้ว่าเรื่องนี้เขียนบทโดยคุณพัคแฮยอง จาก My Mister ซีรีส์ที่ชอบมากอีกเรื่องแต่ก็ไม่ได้ดูสักที จนแฟนเก่าอย่างพ่อใหญ่กงยู โพสต์ IG อวยหนักมากถึงสองครั้งติดกันก็เลยได้ฤกษ์ดู หลังจากนั้นก็โดนความเทพของบทและคุณกูตกอย่างหนัก ใดๆ คือฉันชอบการเขียนบทแบบนี้ บรรยากาศจิกหมอนที่ทั้งเรื่องพระเอกนางเอกไม่มีซีนหวานแหววถึงเนื้อถึงตัวเลยสักนิด แต่มันคือความเรียล กระแทกหัวใจแรงมาก บางไดอะล็อกคืออยากกราบคนเขียนบทเลย เพราะเขาเข้าใจชีวิตได้แจ่มชัดจริงๆ ก่อนที่จะเอามาคลี่ให้เราเห็นกะตา
2. ดู Ep. 1-3 ตอนแรกๆ จะรู้สึกอึดอัดมากกกกก เพราะพลอตหลักว่าด้วย “การเดินทาง” (ที่แปลว่าเดินทางจริงๆ) ของสามพี่น้อง คนบ้านไกลออฟฟิศที่วันๆ แค่เดินทางก็เหนื่อยจับใจ จนไม่มีพลังจะทำอะไร นักแสดงแต่ละคนก็เลยทำหน้าเมื่อยๆเดินไปเดินมา บทก็สาดซะจนเราคนดูรู้สึกว่าชีวิตมนุษย์เงินเดือนบ้านไกลเนี่ยมันซ้ำซาก น่าเบื่อหน่าย สิ้นหวังจริงๆ ปกติคนในซีรีส์ก็ราวจะมีความสามารถพิเศษอะไรบางอย่าง แต่นี่ไม่เลยจ้า…กลับบ้านมาก็ช่วยพ่อแม่ทำไร่ ทำสวน ทำงานก็โดนเจ้านายแก้งานแล้วแก้งานเล่า เป็นงานเฮงซวยที่ไม่ได้ตอบคำถามความหมายของชีวิตอะไรสักอย่าง สิ่งที่ทำให้ยอมมีจอง นางเอกของเรื่องรู้สึกดีขึ้น คือทุกครั้งที่เธอเห็นป้ายโฆษณาข้างทางที่เขียนว่า “วันนี้จะมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับคุณ” แล้วเธอก็ได้แต่รอพร้อมกับประโยคที่วนในหัวว่า
“ฉันไม่ได้ทุกข์แต่ก็ไม่ได้มีความสุขด้วย”
(ร้องไห้)
3. คุณกู หนุ่มลึกลับที่วันๆ มองแต่ท้องฟ้าและเมาลืมโลก ไม่ได้หล่อแบบสลบไสล แถมยังหน้าเมือกหน้ามัน เหงื่อแตกตลอดเวลา แต่ความเท่แบบหลบในของคุณกูคือการที่เขาไม่ค่อยพูดนี่แหละ เพราะถ้าพูดทีคือเรารอลุ้นทุกคำว่าจะพูดอะไรน้า…บทของคุณกูที่ทั้งเรื่องมาถึง Ep. 8 พูดไปได้ 1 หน้า A 4 นี่เล่นยากนะ เพราะถ้าอีกนิดจะเป็นคนขี้เหล้า ใจลอย น่ารำคาญแล้ว และก็แสดงออกแบบคลั่งรักมากไม่ได้ เพราะมีปมค้างใจอยู่ mood and tone ก็เลยจะแบบเหม่อๆ ลอยๆ แหว่งๆ วิ่นๆ…วนไปมา แต่พี่เขาเท่สุดไรสุด ต้องดูต่อไปเรื่อยๆ เพราะสายตาของคุณกู สายตาของคุณกู และสายตาของคุณกูคือแบบว่าทำใจแตกแล้วแตกอีก ต้องประกอบขึ้นมาใหม่ทุกวีคกันเลยทีเดียว
4. ความเบื่อหน่าย ชีวิตที่สิ้นหวัง หาความหมายไม่เจอ แผ่กระจายอยู่ในตัวละครคนอื่นๆ มากบ้างน้อยบ้าง ไล่มาตั้งแต่พ่อ- ช่างทำอ่างล้างจานผู้นิ่งเงียบ แม่- ที่ยอมมีจองบอกว่าแม่มีความทุกข์เพราะลูก พี่สาวคนโต-ที่ปรารถนาจะรักใครก็ได้ แต่แม้แต่คนเลวๆก็ยังไม่มีให้รัก (ขำหนักมาก) น้องชายคนกลาง-ที่ไม่กล้ารักใครเพราะกลัวสาวรู้ว่าเขากระจอก ไหนจะพ่อม่ายลูกติดที่ไม่อาจเข้าชมรมอะไรได้ในออฟฟิศเพราะต้องรีบกลับมาดูแลลูก…ความน่าเบื่อหน่ายนี้เป็นเรื่องที่เราคนธรรมดาเข้าใจมัน แต่พ่อจ๋าแม่จ๋า…มันถูกเล่าเป็นซีรีส์ที่ชาญฉลาดได้ขนาดนี้เลยเหรอ เพราะถ้าให้ลิสต์ประโยคโดนใจในเรื่อง ก็น่าจะใช่ทุกคำเลยขนาดนั้น ไม่ใช่การเล่าเรื่องความน่าเบื่อหน่ายแบบติสท์ด้วยนะ แต่เล่าว่าความน่าเบื่อหน่ายในชีวิตประจำวันของเรานั้นเกิดจากอะไร…เล็กบ้างใหญ่บ้างจนต้องพยักหน้าหงึกๆ
5. ยอมกีจอง พี่สาวคนโตในเรื่อง-เธอเป็นคนสวยนะ แต่เธอทำหน้าหน่ายเก่งมากจนดูไม่สวยไปซะงั้น (ให้ข้อคิดฉันได้เลยว่าเราต้องทำสีหน้าให้สวยนะแล้วเราจะสวยเอง) เธอคือตัวแทนของหญิงสาวผู้โดดเดี่ยว ไม่เคยได้รับการเติมเต็ม และมีสงครามส่วนตัวที่ต้องข้ามให้ได้ แต่เมื่อหลงรักใคร เธอก็สารภาพแบบดับเครื่องชน เวลาเธอมาทีฉันก็เลยจะสว่างวาบมากว่ารอบนี้เธอจะทำอะไรให้เราช่วยลุ้นอีก ไดอะล็อกพีคๆ ของเธอคือ “ขนาดสัตว์เล็กๆ ยังตามหาความรักเลย นับประสาอะไรกับมนุษย์ เพราะสัตว์ยังรู้เลยว่าการผ่านหน้าหนาวโดยไม่มีคู่เป็นยังไง พวกมันถึงได้ร้องอย่างโศกเศร้าแบบนั้น” (เง้อ) แต่จะว่าไปแล้วลูกสาวสองคนบ้านนี้ก็แซบดีนะ เข้าหาผู้ชายก่อนเริ่ดๆเลย
6. กินทุกวัน กินคนเดียว และมองฟ้าไปเรื่อยๆ อาการกินเหล้าได้ไม่เหมือนใครของคุณกูนั้นถูกอธิบายด้วยมุมมองที่ลึกซึ้งมาก ในขณะที่คนอื่นอาจดื่มเหล้าเพื่อให้สนุกขึ้น แต่คุณกูนั้นบอกว่าเขาดื่มเหล้า “เพื่อให้ตัวเองใจเย็นลง เมื่อเหล้าเข้าปาก ฉันจะรู้สึกเหมือนชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ที่ลอยกระจัดกระจายในหัวฉันถูกประกอบกลับเข้าที่ของมัน แถมรู้สึกเหมือนตัวเองอ่อนโยนขึ้น…..ฉันด่าคำหยาบอยู่ในใจทั้งวันเลย ช่วงเวลาที่ฉันไม่ด่าในใจมีแค่ตอนดื่มเหล้า ตอนนอน ตอนพูดแบบนี้”
7. สารภาพว่าตอนได้ยินยอมมีจองไปบอกคุณกูว่า “ช่วยเชิดชูฉันหน่อย” ฉันคิดว่าคนแปลซับแปลผิดหรือเปล่านะ เพราะเกิดมายังไม่เคยได้ยินอะไรทำนองนี้เลย ดูประหลาดเกินกว่าจะใช้กับคนที่เราอยากให้เป็นคนรัก ฉันถึงกับเสริชหาความหมายในพจนานุกรม และพบว่าคำที่ความหมายคล้ายๆ กับคำว่า “เชิดชู” คือคำว่า “ชื่นชม ยกย่อง เห็นคุณค่า” ส่วนในซีรี่ส์น่ะเหรอ เขาว่ากันอย่างนี้นะ
“เพราะงั้นเชิดชูฉันนะคะ แล้วพอฤดูใบไม้ผลิมาถึง ทั้งคุณและฉันจะกลายเป็นอีกคนหนึ่งค่ะ”
“เธอมั่นใจไหม……”
“ฉันมั่นใจ”
“การเชิดชูต้องทำไงเหรอ”
“ให้กำลังใจ…ว่า “เธอสามารถทำทุกอย่างได้” ทุกอย่างจะเป็นไปได้ ให้กำลังใจ”
ความสัมพันธ์แบบไม่ชัดเจน ในขณะที่คุณกูดูไม่เปิดใจเลยในตอนแรก และยอมมีจองก็ไม่ได้ทำอะไรมากนัก ไม่แม้แต่จะเปลี่ยนแปลงเขา ไม่แม้แต่จะอยากรู้จักชื่อจริง เดินสวนกันไปมาวันแล้ววันเล่า พวกเขาได้ทำให้การเชิดชูเข้ามาในเนื้อเรื่องทีละนิด ผ่านการเห็นคุณค่าของกันและกัน มีเท่านี้เลยจริงๆ (ให้กำลังใจแบบนักเลงเดินผ่าน ฉันรู้ว่าเธอกลัวเลยถือขวดเหล้าให้กระทบกันไปมาข้างหลังเธอนะ หรืออย่าง “ทำไมจู่ๆ ก็มีไอศกรีม” ในตู้เย็นของคุณกูนะ )
8. แล้วเราคาดหวังอะไรจากการดูเรื่องนี้เหรอ เรารอคอยฉากที่จะเฉลยว่า…จะค้นพบชีวิตที่มีความสุขได้อย่างไร ด้วยการทำตัวเป็นนักบุญอย่างการทำตัวดีๆ กับเพื่อนร่วมงาน หรือด้วยการเชิดชูใครสักคน ในความหมายว่าใครสักคนจริงๆ แล้วเขาคนนั้นจะเปลี่ยนจากซาตานเป็นเจ้าชายให้เราหรือเปล่า และหากเราเชิดชูกันและกันมากพอ ประโยคที่ว่า “ทุกอย่างเป็นไปได้” นั้น มันจะหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ ทุกประการ!!
รับชม My Liberation Notes ได้ทาง Netflix
#เขียนเพราะเชิดชูคุณกู
#ฉันจะรักใครก็ได้ก่อนฤดูใบไม้ผลิ
เขียนโดย: พ่ง ภาวนา
