เพราะเราเชื่อว่าชีวิตของผู้หญิงทุกคนมีเรื่องราว และเรื่องที่ทำให้ใจสั่นสะท้านได้คงไม่พ้นเรื่องความรักของแม่และปมในวัยเด็ก เหมือนกับที่ หญิง-ณัฏฐณิชชา เอกอัครปุลพัชร์ ที่หัวใจเริ่มต้นกับความโดดเดี่ยว แต่จบลงได้ด้วยความอบอุ่น เรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่โชคชะตา แต่สิ่งที่เธอตามหามานาน วันนี้หญิงได้คำตอบด้วยตัวเอง และรู้สึกถึงความรักจริงๆ ของแม่แบบไม่ตั้งคำถามในเวลา 30 กว่าปีที่รอคอยมา กุมหัวใจไว้ดีๆ ก่อนอ่านเรื่องราวของเธอไปด้วยกัน
“แม่ของหญิงมีลูกตั้งแต่อายุยังน้อย เราโตมาพ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็กๆ เห็นภาพพ่อแม่ทะเลาะกันจนสุดท้ายเขาก็เลิกกัน พ่อแอบมารับเราไปเล่นบ้านย่าช่วงกลางวันตอนไปโรงเรียน แม่ก็มาแย่งคืนแล้วเขาจะทะเลาะกัน พ่อมาหาเรื่อยๆ ช่วง ป.3-4 ยังจำได้ว่าพ่อซื้อจักรยานให้แล้วเอามาวางไว้บนหัวสะพานหน้าบ้านที่เป็นคลอง เพราะบ้านอยู่ที่ฉะเชิงเทรา ยังจำแววตานั้นของพ่อได้ดี ภาพจำตอนเด็กของเราเลยคือ แม่ออกไปทำงานให้เราอยู่กับยาย หนึ่งปีจะเจอกัน 1-2 ครั้ง เรารอแม่หน้าบ้านทุกวัน มองไปที่เรือทุกลำเผื่อเขาจะกลับมา แล้วถ้าแม่มาเราจะร้องไห้ตาม ไปปีนต้นมะขามหลังบ้านให้แม่เอาเราไปอยู่ด้วย เราขาดความรักหนักมาก จน ป.4 แม่แต่งงานใหม่และพาเราไปอยู่ด้วยตอน ป.6 เรายิ่งเสียใจหนักมาก รู้สึกว่าตัวเองเป็นอากาศธาตุในบ้านนั้น เห็นแม่มีความสุขกับครอบครัวใหม่ แต่เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในบ้าน”
ชีวิตของหญิงโตมาด้วยความกลัวแม่มาก “แม่จะตาขวาง ดุมาก ใส่เสื้อสั้นๆ หน่อยด่าเลย เราไม่เคยคุยกัน ไม่ใช่แม่ลูกที่ปรึกษากันได้ ตลอดช่วงมัธยมต้น รู้สึกบ้านไม่น่าอยู่ แม่ทำงานกลับดึก เราจะไม่สะดวกใจกับครอบครัวใหม่ของแม่ ถึงแม่กลับมา เรากับแม่ก็ไม่เคยพูดกัน แม่จะเลี้ยงด้วยเงินกับใช้วิธีด่า เพราะคิดว่าจะทำให้เอาลูกอยู่ กลัวลูกเสียคนอะไรแบบนี้”
…เลือกทางประชดให้แม่มาสนใจ
“ตอนมัธยมเรียนแย่ลงเลยจากประถมเราสอบได้ที่ 1 เราอยากทำตัวมีปัญหา แต่ใจลึกๆ ก็แอบคิดเอ๊ะ แล้วอนาคตจะทำยังไง เกิดเรียนจบไม่มีงานทำ เพราะชีวิตตอนนั้นไม่มีทางเลือกเหมือนสมัยนี้ ทุกคนต้องจบทำงานรับเงินเดือน เคยคิดอยากสูบบุหรี่ประชดแม่ แต่อีกใจก็แล้วสุขภาพแย่ลงล่ะ สูบแล้วไม่สวย แก่เร็ว เป็นมะเร็งหรือเปล่า ลังเลอย่างนี้ตลอด ในใจทุกข์มากเลยไม่อยากกลับบ้าน ไม่เคยมีรอยยิ้มทำให้ทุกวันนี้คิดว่าถ้ามีแม่เป็นเพื่อนที่คุยได้ เราคงไปได้ไกลกว่านี้ เราคงเป็นเด็กที่มีความสุข มั่นใจในตัวเอง เราโหยหาความรักมากจนทำให้รักครั้งแรกของเราแทบเป็นบ้าไปเลย เพราะต้องการความรักสุดๆ”
…วันที่ตัดสินใจจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว
“พอมัธยมปลายเราย้ายโรงเรียนใหม่แล้วเจอการเรียนที่หนักมาก สมัยนั้นยังไม่สนิทกับเพื่อนที่โรงเรียนนั้น ทะเลาะกับแม่ เรียนไม่รู้เรื่อง อยากไปหาพ่อ แต่ตอนนั้นพ่อเสียชีวิตไปแล้ว วันที่เกิดเรื่อง เราโดนฝ่ายปกครองด่ามา รู้สึกเฮิร์ทมาก ทั้งวันนั้นไม่ได้กินข้าวเลย กลับมายังทะเลาะกับแม่ พูดกับแม่ไปว่า ‘หนูคิดว่าพ่อตายแล้วแม่จะรักหนูมากขึ้น แต่แม่ก็แต่งงานใหม่ หลงคนอื่น’ เราเก็บกระเป๋าเตรียมออกจากบ้าน แต่แม่เอากุญแจมาคล้องไม่ให้ไป ปิดไฟทั้งบ้าน เราอยู่หลังบ้านตอนนั้นหยิบมีดขึ้นมา ลองกรีดแล้วรู้สึกเจ็บ เลยเทน้ำยาซักผ้ากับพวกน้ำยาปรับผ้านุ่มใส่เหยือกแล้วกระดกอึกๆๆ แบบไม่รับรสชาติ เชื่อมั้ยว่าท้องร้อนวูบทันที เราลงไปนอนกับพื้น อาเจียนออกมาจนพ่อเลี้ยงมาเห็น เขารีบเอาไข่ดิบตอกใส่ปาก พาขึ้นรถไปส่งโณงพยาบาล”
“ตอนนั้นลืมตาไม่ขึ้น รู้แต่เตียงเข็นไปเรื่อยๆ ได้ยินเสียงพยาบาลพูดกันแต่เราไม่มีแรง เขาสอดสายยางเข้ารูจมูก เจ็บมาก ล้างท้องดูดเอาที่เรากินออกมาแล้วใส่คาร์บอนเข้าไปอยู่หลายรอบ ตื่นเช้ามาเลือดออกมาเต็มไปหมด จนที่โรงเรียนรู้ข่าวทำให้ต้องย้ายมาอยู่โรงเรียนประจำ เพราะตอนนั้นไม่รู้จะไปทางไหน พอมาอยู่ประจำ แค่ได้กลิ่นน้ำยาซักผ้าจะคลื่นไส้เลย หลอนมาก โชคดีที่รอดมาได้ เรารู้ว่าแม่เสียใจมาก แต่แม่ไม่แสดงออก ซึ่งตอนนั้นเราคิดว่าแม่ไม่สงสารเราเลย”
หลังจากวันนั้นบรรยากาศในบ้าน แม่กับหญิงก็ไม่ดีขึ้นเลย หญิงกลายเป็นคนสองบุคลิก พออยู่ที่โรงเรียน เป็นคนเฮฮาบ้าบอ แต่พอกลับบ้านไม่เคยมีรอยยิ้ม “ช่วงเข้ามหาลัย เราก็เลือกไปเรียนไกลบ้าน กลับมาบ้านก็เหมือนเดิม แม่จะไม่เคยยิ้ม ไม่ค่อยคุย ตาขวางใส่ ไม่เคยชื่นชมอะไรเราเลย ช่วง 20 กว่าๆ เราก็กลับมาอยู่บ้าน แม่ก็ให้เงินใช้นะ เราไม่ได้ทำงานประจำอะไร ช่วยแม่ดูร้านขายของรับเหมาก่อสร้าง”
…พิสูจน์ให้แม่เห็นว่าเธอเป็นลูกที่ดีและเก่งได้
ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับหญิงใช้เวลาเข้าหากัน ปรับไปเรื่อยๆ จนแม่เห็นว่าเธอเป็นลูกสาวที่จะคอยอยู่เคียงข้างแม่ได้จริงๆ “หญิงเพิ่งมาทำงานประจำตอนอายุ 29 ตลอดมาแม่ก็มีให้เงินบ้าง บ้านเราไม่ได้รวย พอมีพอใช้ แต่เราเป็นคนประหยัด อยู่ๆ ก็คิดว่าถ้าแม่ไม่อยู่จะทำยังไง เลยมาลองทำงานเกี่ยวกับวางแผนการเงิน ตั้งใจว่าจะทำให้สำเร็จ เรามีเงินให้แม่หลักแสน แม่งงมาก ในวันนั้นเรารู้สึกว่าอยากตอบแทนแม่ อยากดูแลเขา เราซื้อรถ ซื้อบ้านได้ เขาไม่เคยชมนะ แต่เรารู้ว่าเขาภูมิใจในตัวเรามาก”
…สิ่งที่ปลดล็อคในใจของเธอ
จากเด็กที่รู้สึกไม่เคยได้รับความรัก หญิงบอกว่าวันนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมแม่ถึงเลือกเส้นทางชีวิตที่ผ่านมา และกลับมาคุยกันดีๆ เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว เธอต้องใช้เวลาเพื่อเจอความรักของแม่มานานตั้ง 30 กว่าปี “แค่เรากลับมาย้อนคิดว่าแม่มีพี่น้อง 8 คน ยายก็เป็นคนแข็งๆ ห้วนๆ แม่โตมาในครอบครัวแบบนี้ แม่คงไม่รู้วิธีวางตัวหรือแสดงออกถึงความรัก และที่แต่งงานใหม่ เพราะแม่ในวัย 20 กว่าๆ ตอนนั้นถือว่าอายุยังไม่เยอะ เราเข้าใจเลยว่าแม่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ อยากมีความสุขสนุกสนาน แต่ด้วยความที่เรายังเป็นเด็กแยกแยะไม่ได้ กับพ่อเลี้ยงเองวันนี้เขาก็เลิกกับแม่ไปแล้ว จากที่ไม่ค่อยถูกกับเขา ตอนนี้เราก็พาเขาไปหาหมอบ้าง ช่วยดูแลกันไป”
ตอนนี้หญิงเองก็มีลูกและเป็นแม่ยุคใหม่ที่เปิดใจกับลูก แก้ไขวัยเด็กที่เคยขาดหายไป “ตอนนั้นแม่ก็คือแม่วัยรุ่นที่มีลูก เขารักเราแหละ แต่ยุคนั้นดันไม่มีเพจสอนแม่ๆ โดยคุณหมอต่างๆ ไงคะ เขาเรียนรู้จากการโตมาในวัยเด็กว่าต้องขู่ให้ลูกกลัว เขาไม่ผิดที่ไม่รู้ และเราเองไม่ผิดที่จะเกิดความรู้สึกน้อยใจตอนนั้น ตลอดมาถึงจะโกรธแม่ แต่เราก็ยอมแม่มาตลอด หญิงเชื่อว่าคนเราคิดดี ทำดี พูดดี เราถึงหลุดพ้นสิ่งต่างๆ มาได้ ตอนวัยรุ่นเราเคยไม่อยากอยู่กับแม่ แต่ทุกวันนี้เราทำห้องนอนให้แม่มานอน ไม่เคยคิดจริงๆ ว่าจะมีวันนี้ แม่กลายเป็นคนที่ให้กำลังใจ พอเรามีลูก เราเข้าใจแม่มาก เราอ่านข้อมูลเลี้ยงลูกมาเยอะ เลยเข้าใจว่าตอนแม่เป็นเด็กอาจจะขาดมากกว่าเราอีก ตอนนี้เรารักแม่กับลูกของเรามากที่สุดในชีวิต”
ถึงแม่จะไม่ได้ชื่นชมความสำเร็จวันนี้มากมายที่หญิงสามารถมีทุกอย่างที่ทำให้ครอบครัวสุขสบาย แต่คุณแม่คงภูมิใจในตัวลูกคนนี้มาก ตอนนี้กลายเป็นคู่แม่ลูกที่รับฟังกันและกัน ปรับตัวเข้าหากัน เป็นช่วงเวลาดีๆ ที่รอคอยมาตลอดชีวิต ทุกสัปดาห์เธอคิดแต่ว่าจะพาแม่ไปกินของอร่อย อยากพาไปเที่ยวที่ดีที่สุด อยากให้แม่มีความสุข “ชีวิตตอนเด็กเราอาจดูน่าสงสารนะ แต่แม่ก็คงไม่อยากเป็นแบบนั้นหรอก หญิงแค่อยากบอกแม่ว่าหญิงคิดถึงแม่คนนี้ที่เป็นกำลังใจให้เรามาตลอด เราโตและมีลูกแล้ว เราจะไม่ให้เขาเป็นห่วง เราเชื่อว่าความเป็นลูกสาวจะทดแทนบุญคุณให้พ่อแม่ได้ด้วยการดูแลตัวเอง ต้องยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้ หญิงรักแม่มากนะคะ”
